Z Łasztowni na Zamek - Złoty Szlak cz. 1 - Szczecin
Z Łasztowni na Zamek - Złoty Szlak cz. 1 - Szczecin
„Takiego szlaku spacerowego nie ma żadne miasto w Polsce. Wiedzie on z centrum miasta - od Zamku Książąt Pomorskich, aleją Jana Pawła II przez park, las, aż do puszczy a realizowany program Szczecin 2050 – floating garden - miasta pływających ogrodów łączy nowoczesność i naturę.
Zieleń i woda zajmują ponad połowę powierzchni Szczecina. Wyspy, kanały, plaże i zatoki, a także parki, lasy oraz ciekawe rozwiązania architektoniczne stanowią o wyjątkowości tego miasta nadając Szczecinowi ten niepowtarzalny charakter. „
Naszą wędrówkę „Złotym Szlakiem” zaczniemy na Trasie Zamkowej łączącej lewobrzeże z prawobrzeżem Szczecina przebiegającą przez wyspę Łasztownia rozdzielającą te dwie części miasta.
I co tu pisać – wystarczy popatrzeć na zamieszczone zdjęcia z widokami z Trasy Zamkowej na lewobrzeże Szczecina, odbudowywaną Starówkę, Podzamcze, górujący nad Odrą i nimi Zamek Szczeciński i najbardziej znany widok Szczecińskich Wałów Chrobrego - Tarasów Hackena.
Stojąc na Moście Długim z prawej strony widzimy kościół św. Jana Ewangelisty, najstarszy kościół wybudowany poza wałami obronnymi starego Szczecina w dali Katedrę św. Jakuba z XIII w. i skręcając w prawo wchodzimy na Starówkę i Podzamcze.
Po wojnie Starego Miasta nie odbudowano, m.in. z powodu zawziętości prezydenta Piotra Zaremby, który był przeciwnikiem odbudowy Starówki i wielu zabytków (m.in. Teatru Miejskiego). Ale to już przeszłość i chwała Panu Prezydentowi za to, co mimo to zrobił dla Szczecina.
Odbudowywane kamieniczki z wąskimi, przytulnymi uliczkami, z kawiarenkami zaczynają przywracać ten specyficzny klimat miejskich starówek. Spacerując udajemy się do starego Ratusza, w którym znajduje się Muzeum Miasta Szczecina. Tu powracamy do historii tej starej i tej nowej Szczecina. Odpoczywając możemy podziwiać nowe kamieniczki spod arkad miodosytni „ U Wyszaka” lub zejść do zlokalizowanych w piwnicach Ratusza sal restauracji.
Idąc w kierunku zamku mijamy odbudowaną Kamienicę Loitzów.
Kamienicę budowano stopniowo w latach 1539-1547 na polecenie bankierskiego rodu Loitzów (m.in. Hans II i Anna Loitz). Po bankructwie rodziny Loitzów i ich ucieczce do Polski w 1572 kamienicę przejęli Książęta pomorscy. Po upadku Księstwa pomorskiego dom w połowie XVII w. stał się siedzibą szwedzkiego radcy Rosenhandta.
W XVIII wieku dom przejęli bracia Dubendorf. Założyli w niej cukiernię zwaną odtąd Dworem Szwajcarskim. Dokonali oni dewastacji kamienicy. Poprzez wykonanie nadbudowy zniszczono ozdobne szczyty, zaś wnętrza pokryte drewnianymi, malowanymi i rzeźbionymi stropami podzielono na małe mieszkania czynszowe[potrzebne źródło]. Podczas II wojny światowej w roku 1944 w wyniku nalotu wnętrze kamienicy zostało doszczętnie wypalone.
Odbudowano ją w 1955, od tego czasu mieści się tu Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych.
Dochodzimy do Zamku i przez główną bramę wjazdową wchodzimy na Duży Dziedziniec Zamku Książąt Pomorskich.
Brama z ogrodzeniem została przebudowana w 1735 r. Filary ozdobione panopliami wykonał
śląski rzeźbiarz Erhard Löffler. Z prawej strony mijamy zdobiona maswerkami późnogotycką
Wieżę Więzienną, zbudowaną w 1503 r. za panowania księcia Bogusława X.
W Skrzydle Południowym, zwanym Skrzydłem Bogusława X, mieszczą się Opera i Operetka, Sala Ślubów Urzędu Stanu Cywilnego i Galeria Południowa.
Od strony dziedzińca widoczna jest Wieża Zegarowa z zabytkowym zegarem. Na elewacji skrzydła środkowego i wschodniego – zegary słoneczne. W piwnicy Skrzydła Wschodniego Barnima XI znajdują się sarkofagi książęce, udostępnione do zwiedzania.
Na dziedzińcu zamkowym wykopy w miejscach opanowanych przez archeologów. Jesienią ubiegłego roku odkryli tu szesnastowieczny mur. Teraz odsłonili kamienne fundamenty budowli, prawdopodobnie z XII w.
To może być pozostałość po siedzibie kasztelana szczecińskiego albo księcia Warcisława i inne odkryte mogą być fundamentami kościoła św. Wojciecha, który ufundował św. Otton, który przybył z misją chrystianizacyjną na Pomorze, m.in. do Szczecina w 1124 r.). Kościół św. Wojciecha powstał w miejscu pogańskiej świątyni Trzygława.
Trzygłów (Trzygław, Trygław) to bóstwo słowiańskie, czczone m.in. na wyspie Wolin i w Szczecinie. Tu znajdowała się główna świątynia, z posągiem o trzech głowach. Po zajęciu Szczecina przez Bolesława Krzywoustego miejsce jego kultu zniszczono.
Przejściem w skrzydle dochodzimy do Dziedzińca Menniczego (Muzealnego), zwanego niekiedy Żurawim. Także na nim widoczny jest betonowy pas zaznaczający obrys fundamentów dawnej kaplicy św. Ottona. Dziedziniec ten powstał po zbudowaniu Skrzydła Muzealnego (Menniczego) w latach 1616-1619.
Na ścianie skrzydła tablica erekcyjna z piaskowca z popiersiem księcia Filipa II i Franciszka I.
Poniżej napis:
„ W roku 1619 Najjaśniejsi Panowie Filip II i Franciszek I książęta Szczecina i Pomorza, Kaszubów i Słowian, Władcy Rugii, Panowie Ziemi Lęborskiej i Bytowskiej wznieśli ten obiekt z własnej szkatuły przeznaczając go na siedlisko sztuki i nauki.”
Po bokach herby ziem pomorskich i dwaj "dzicy mężowie" z maczugami, pilnujący reliefu.
Na ścianie Wieży Dzwonów, we wnęce, kopia figury misjonarza Pomorza św. Ottona z Bambergu.
Po 204 stopniach wchodzimy na ganek widokowy wieży i z wysokości 35 m podziwiać
miasto i okolice. Wieża z iglicą liczy 55 m wysokości. Na wieży znajduje się Dzwon Maryjny z 1500 r. z postacią św. Krzysztofa. Z wieży tej, codziennie w południe, rozbrzmiewa hejnał szczeciński. Zawieszone wahadło Fouckaulta świadczące o ruchu obrotowym ziemi.
Możemy odpocząć w kawiarenkach na dziedzińcach zamku lub udać się do restauracji „ Zamkowa „ znajdującej się w skrzydle południowym zamku.
W następnej części po zwiedzeniu wnętrz zamkowych udamy się w dalszą wędrówkę „ Złotym Szlakiem”.
Zbyszek Mat
Spacerkiem po Szczecinie - Złoty Szlak
http://www.polskieszlaki.pl/wycieczki/relacja,4828,szczecin-szczecin--szczecin-.html
