Twierdza DONJON w Srebrnej Górze

Twierdza Srebrnogórska DONJON

W Górach Sowich we wsi Srebrna Góra istniało niegdyś strategiczne przejście zwane Przełęczą Srebrną, które osłaniała potężna twierdza górska. Inicjatorem budowy był Król Prus Fryderyk II Wielki. Twierdzę wzniesiono w latach 1765-1777. Przy budowie twierdzy zatrudniano średnio 4 000 robotników z zachodnich Niemiec i Czech. Okoliczna ludność była zmuszana do pracy przy transporcie i budowie twierdzy.

Łączny koszt budowy został oszacowany w osiemnastym wieku na 4 miliony 145 tysięcy talarów. W całej twierdzy znajdowało się łącznie 299 kazamat i 54 izby strzeleckie. Na wypadek wojny jej załogę miało stanowić 3 756 żołnierzy, a w razie potrzeby nawet 5 000. Artyleria forteczna składała się z 264 dział, haubic i moździerzy.

Każdy Fort posiadał swoją studnię, istniała również piekarnia, browar, hodowano również zwierzęta, a w magazynach można było przechować żywność i opał, na co najmniej trzymiesięczne oblężenie.

Z ciekawą historią związany jest żeliwny krzyż znajdujący się na dziedzińcu twierdzy.

„Ten żeliwny krzyż upamiętnia prawdziwą historię, która wydarzyła się jesienią tysiąc osiemset sześćdziesiątego dziewiątego roku. Twierdza ze względu na przestarzałą budowę i małe znaczenie strategiczne została zamknięta. Władze pruskie postanowiły wykorzystać ten olbrzymi kompleks forteczny, jako poligon artyleryjski. W roku tysiąc osiemset sześćdziesiątym dziewiątym miały się odbyć próby ogniowe z najcięższym ówczesnym moździerzem pruskim o kalibrze aż 210 milimetrów.

Próby przebiegały bez zakłóceń aż do feralnego dnia. Podczas wsadzania ostatniego granatu do moździerza, kanonier Hubner uczynił to ze zbytnią rutyną i przez przypadek uderzył granatem.

Granat eksplodował przed zatrzaśnięciem zamka, a jego odłamki śmiertelnie raniły znajdujące się w pobliżu osoby.

Kanonierzy Gotelf, Hubner, Rohu zostali pochowani pod jednym krzyżem na cmentarzu ewangelickim. Jest on w chwili obecnej wyeksponowany tutaj na dziedzińcu Fortu Donżon.

Kanonier Johan Grot został pochowany na miejscowym cmentarzu katolickim pod drugim krzyżem.”

Każdy Fort posiadał swoją studnię, istniała również piekarnia, browar, hodowano również zwierzęta, a w magazynach można było przechować żywność i opał, na co najmniej trzymiesięczne oblężenie. Twierdza była oblegana tylko raz- przez wojska napoleońskie podczas wojny francusko-pruskiej w 1807 roku. Nie zdołano jej zdobyć. W roku 1867 zamieniono ją na więzienie.

Zwiedzanie twierdzy z przewodnikiem. Samochód można pozostawić na parkingu strzeżonym u podnóża twierdzy.