Bolesławiec.
Podążając tym szlakiem dalej wzdłuż murów, przeszliśmy najpierw przez ulicę Kościelną i doszliśmy do baszty, w której mieści się Bolesławieckie Towarzystwo Fotograficzne. Po lewej stronie naszym oczom ukazał się staw (dawny staw osadowy miejskich urządzeń wodnych), a nieopodal - budynek wzniesiony w 1862 r. jako restauracja "Odeon". W którym to w XIX wieku odbywały się koncerty i przedstawienia teatralne. Na skwerku, po drugiej stronie budynku zobaczyliśmy głaz narzutowy z wyrytą datą 1531, na pamiątkę wybudowania sieci kanalizacyjnej i wodociągów miejskich.
Idąc dalej wzdłuż prowadzących nas murów obronnych doszliśmy do pomnika Kutuzowa wystawionego przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III na cześć Michaiła Kutuzowa, dowódcy wojsk rosyjskich biorącego udział w kampanii napoleońskiej 1812-1813. Autorami pomnika Kutuzowa byli F. Schinkl i G. Schadow. Pomnik, początkowo stojący w Rynku, na obecne miejsce został przeniesiony w 1893 r. U wylotu ulicy Kutuzowa znajdowała się druga brama miejska zwana Mikołajską. Po lewej stronie (patrząc w kierunku Rynku), stoi budynek, w którym w 1813 r. zmarł Michaił Kutuzow i w którym mieściło się muzeum jego imienia. Obecnie znajduje się tu Filia Muzeum Ceramiki.
Dalej przemieszczając się ulicą 1 Maja dotarliśmy do placu Zamkowego. W tym miejscu stał zamek książęcy, po którego rozebraniu wzniesiono w latach 1752-56 kościół ewangelicki, a obok w 1767 r. dom pastora. Z placu Zamkowego ulicą Partyzantów doszliśmy do wylotu ulicy Bolesława Prusa, gdzie znajdowała się trzecia brama miejska zwana Dolną. Po prawej stronie stoi najstarsza zachowana sala gimnastyczna Bolesławca, która należała do dawnego gimnazjum dla dziewcząt. Mijając zespół kąpielisk miejskich wmontowany w jedną ze starych baszt obronnych dotarliśmy do ulicy Armii Krajowej, gdzie u jej wylotu w kierunku rynku znajduje się fragment budynku dawnego klasztoru Dominikanów z lat 1670-1676 z zachowanymi wewnątrz fragmentami późnobarokowych sklepień.
Za klasztorem stoi neorenesansowa bryła budynku dawnego arsenału miejskiego z roku 1822 przebudowanego w roku 1886 na teatr miejski. Obok teatru nasz wzrok przyciąga wielki przepiękny gmach w stylu neogotyckim zbudowany w XIX w. dla celów gimnazjum. Obecnie mieści się tu Sąd Powiatowy.
Potem ulicą Sądową doszliśmy do ulicy A. Mickiewicza, przy której znajduje się budynek Muzeum Ceramiki z roku 1908 wkomponowany w starą basztę obronną. Po zwiedzeniu muzeum z pięknymi zbiorami kamionki bolesławieckiej przeszliśmy szybkim krokiem na Rynek Starego Miasta.
Centralnym punktem Rynku jest oczywiście Ratusz Miejski, odbudowany po zniszczeniach w 1522 r. przez architekta Wendela Roskopfa. Po wielu przebudowach i renowacjach ratusz w 1776 r. uzyskał dzisiejszy kształt. Obecnie jest siedzibą władz miejskich. Wokół strzelistej wieży z przybudówkami znajduje się najstarsza część ratusza, którą zdobią dwa późnogotyckie portale z XV w. umieszczone na bocznej ścianie. Najpiękniejszą częścią Ratusza jest sala ze sklepieniami późnogotyckimi z 1530 r. - obecny Pałac Ślubów, obok którego zachowały się dwa portale późnorenesansowe z 1572 i 1580 r. Na ścianie wschodniej obok tablic upamiętniających daty renowacji jest wmurowana płaskorzeźba odsłonięta w 1913 r., na setną rocznicę bitwy narodów pod Lipskiem. Przedstawia scenę, w której Pani Bonin rozbraja francuskiego generała Bruna.
Rynek Starego Miasta, otoczony jest ślicznymi kamieniczkami zbudowanymi w stylu późnego gotyku ("Pod Złotym Aniołem"😉, renesansu, baroku (kamieniczka obok bramy kutuzowa) stanowi piękną zamkniętą całość. Nieodłączną częścią Starego Miasta jest kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Mikołaja, który obecny, późnogotycki kształt uzyskał w roku 1492. W roku 1928 dobudowano doń wieżę zakończoną ozdobnym hełmem. Wokół kościoła stoją barokowe rzeźby Jerzego Leonarda Webera, a wewnątrz znajduje się piękny ołtarz tegoż twórcy z lat 1723-25. Barokowy wystrój kościoła jest dziełem osiadłego w Bolesławcu włoskiego malarza i rzeźbiarza Giulio Simonetiego. Na szczególną uwagę zasługuje piękna chrzcielnica z 1727 r. i barokowa ambona z lat 1707-22. Najwspanialszym zabytkiem malarstwa jest obraz "Chrystus ukrzyżowany" z roku 1736 namalowany przez słynnego malarza J. W. Neunhertza, wnuka największego malarza śląskiego baroku Willmana - twórcy wielu dzieł sakralnych na Śląsku, w tym fresków w kościele św. Józefa w zespole Klasztornym w Krzeszowie.
Bolesławiec jest miastem pod każdym względem atrakcyjnym, ale wyróżnia go trwająca od kilku stuleci tradycja wyrobu ceramicznych naczyń. Źródła podają, że już w XIV wieku istniały tu warsztaty garncarskie, a naczynia z Bolesławca wędrowały w odległe zakątki Europy. Tak też jest i dzisiaj. Ceramika bolesławiecka trafia na światowe stoły i cieszy się niesłabnącą popularnością wśród klientów, którzy doceniają jej artyzm i tradycyjne rękodzieło z charakterystycznym motywem stempelków. Bolesławieckie Święto Ceramiki jest symbolem uznania dla tradycji. Obchodzone jest co roku i przypada zawsze w przedostatni weekend sierpnia. Przez trzy dni odbywają się liczne kiermasze, targi, pokazy, w trakcie których można kupić, podziwiać i samemu zrobić ceramiczne naczynia. Towarzyszą temu atrakcje muzyczne, występy, dobra kuchnia, a przede wszystkim wspaniała atmosfera, która przyciąga tłumy turystów.
