Kotlino Jeleniogórska, powracam.

Zgodnie z zapowiedziami i z Waszymi sugestiami, aby dokończyć niedokończoną wyprawę informuję o wykonanie planu 🙂

Co prawda wejście na Sokolik zaplanowany z drugiej strony, ale wszystkie punkty zaliczone.

Pałac Wojanów, MaciejW

Idąc szlakiem ku Sokolnika pomyślałem sobie, że to fajna trasa na upalne letnie dni. Trasy mocno zalesione, zacienione, muszą być wspaniałym wytchnieniem na upalne dni. No ale od początku.

Trasę rozpoczynamy z miejscowości Wojanów. Skoro mowa o Wojanowie no to od razu pojawia się nam pałac Wojanów. XVII wieczny dwór pełnił funkcję siedziby rodziny barona Nickolausa von Zedlitz. Po licznych przebudowach świetność pałacu przypada na wiek XIX, gdy staje się on letnią rezydencją córki króla pruskiego Luizy Niderlandzkiej. W tym okresie przy pałacu powstaje park krajobrazowy zaprojektowany przez najwybitniejszego w owym czasie architekta zieleni Petera Josepha Lenna. Po II wojnie światowej pałac nie miał już tyle szczęścia, trafia pod panowanie PGR a po likwidacji gospodarstwa, pałac zostaje opuszczony. W 2002 roku pałac spłoną niemal doszczętnie. W latach 2005-2008 udało się odbudować pałac, gdzie powstał hotel. Wydaje się fajnym miejscem do zregenerowania sił po wędrówkach w górach Sokolich. Do dyspozycji mamy basen, SPA albo restauracje pałacową. No ale to wszystko nie teraz, nie na początku wycieczki.

Park pałacowy, MaciejW

Dlatego udajemy się w kierunku mostu na rzece Bóbr, gdzie będziemy mogli przeprawić się na drugą stronę. Fajne miejsce parkingowe, z mostem, przez który możemy się przedostać na drugą stronę suchą stopą. Wszystko tak wspaniale skomponowane, że wygląda to jak w bajce. Coś czuje, że będzie to udany dzień. Udajemy się zielonym szlakiem i już za mostem możemy zaobserwować kolejny pałac. Myślę sobie, że hmmmm, ile tu pałaców, dworów, zamków. Ale nie dziwię się za długo, naprawdę jest tu pięknie i sam, był by gotów wybudować sobie swój pałac gdybym był baronem 🙂

Napotkany pałac, który bardzo przypomina zamek, z ogromnymi murami obronnymi, wieżami i zakamarkami nazwany jest Pałacem Bobrów (Boberstein). Pewnie tylko dlatego, że tak nazywała się wieś, gdzie stoi ten okazały, lecz bardzo zniszczony zamek. Pałac wybudowany na terenie byłego zamku przez rodzinę von Deckeróów w roku 1894. Pod koniec lat 30 XX w. w pałacu niegdyś zorganizowano ośrodek szkoleniowy adeptów SA. Po wojnie podobnie jak Pałac Wojanów piecze nad zamkiem przejął PGR. Niestety obecnie obiekt tylko niszczeje, nie są prowadzone żadne prace remontowa a rzekomo kontakt z właścicielem niemieckim jest bardzo ograniczony. Ponoć trwają prace nad przejęciem budowli przez gminę z planami wyremontowania Pałacu. Fajnie by było mieć możliwość zwiedzenia tego obiektu. Obecnie jest zamknięty jedynie co to można zerknąć przez bramę główną i podziwiać wielkość obiektu z zewnątrz.

Zbierając się dalej mijamy liczne tablice informacyjne, wchodzimy do przepięknego lasu, gdzie właśnie naszła mnie myśl o fajnym chłodzie w dni upalne. Wychodząc z lasku na polane spotykamy pastwisko, gdzie można spotkać liczne krówki i byczki spokojnie pasące się w blaskach popołudniowego słońca. Zbliżając się do Sokolika (do szlaku czerwonego) zwiększa się liczba turystów. Do tej pory mogliśmy pałać się ciszą i spokojem. Na naszej drodze spotkaliśmy tylko grzybiarza wracającego z pełnym koszem prawdziwków. Droga na Sokolik udostępnia nam już trochę wspaniałych widoków i już możemy się nimi cieszyć.

Przy samym szczycie odpoczynek, ludzi sporo. Musimy wyczekać na odpowiedni moment, żeby można było wejść po stalowych schodach na sam szczyt. Nasuwa się myśl, że jak byłem tu w zeszłym roku (tyle że w tygodniu) ludzi prawie nie było. Na szczycie niesamowite widoki otaczające Kotlinę Jeleniogórską. przepiękny widok gór i okolicznych miejscowości. Schodząc z góry doszedłem do wniosku, że mam lęk wysokości. Jednak wchodzenie na górę idzie mi lepiej niż schodzenie na dół. 🙂