Gruzja 2013 - Ośrodek religijny Gruzji

8.09.2013.

Przejazd do Mtskheta. Miasto było przez tysiąc lat (V w. p.n.e.-V w. n.e.) stolicą królestwa gruzińskiego i od tamtej pory jest religijnym ośrodkiem Gruzji. Tutaj Gruzini przyjęli chrześcijaństwo (w IV w.). Mtskheta rozłożyła się w śródgórskiej kotlinie, w widłach dwóch rzek. W miejscu dzisiejszej Mtskheta ludzie osiedlali się już w paleolicie a nazwa miasta pochodzi zapewne od nazwy jednego z gruzińskich plemion zwanego Moschi. Społeczność Moschów stworzyła tutaj jedno z pierwszych gruzińskich miast. Król Parnawaz wybudował w rejonie Mtskheta Armazciche, czyli warowny kompleks ze świątynią i pałacem królewskim. Do dzisiejszych czasów przetrwały szczątki tych budowli. Zwiedzanie największej katedry w kraju Svetitskhoveli z XI w. oraz monastyru Jvari z VI wieku. Katedra Svetitskhoveli jest jedną z najważniejszych świątyń Gruzji. Jej gruzińska nazwa oznacza „żyjący słup”. Pierwszy kościół powstał w tym miejscu już w IV wieku, czyli zaraz po przyjęciu chrześcijaństwa przez Gruzję. Monastyr Jvari - prawosławny monastyr z VI wieku położony niedaleko miasta Mtskheta we wschodniej Gruzji. Nazwę można tłumaczyć, jako Monastyr Krzyża. Według tradycyjnych źródeł Święta Nino, która nawróciła Gruzję na chrześcijaństwo, zatrzymała się na modlitwę na najwyższym wzniesieniu Mtskheta i postawiła na nim krzyż. Około 545 roku na tym miejscu został wzniesiony pierwszy, mniejszy kościół, który został nazwany Małym Kościołem Dżwari. Drugi, większy, zwany Wielkim Kościołem Dżwari, został wybudowany obok pierwszego między 586 a 605 rokiem. Jest to czteroapsydowa świątynia, bardzo popularny typ architektoniczny na całym Południowym Kaukazie. Kościół ten służył, jako wzór przy budowie innych świątyń. Jego fasadę zdobią rzadko spotykane i różnorodne płaskorzeźby. Znaczenie monastyru Dżwari rosło wraz z upływem czasu i przyciągało wielu pielgrzymów. Także dzisiaj Wielki Kościół jest wykorzystywany podczas ważniejszych uroczystości. Zachowały się też fragmenty krzyża św. Nino. Przez wieki budynki monastyru ulegały zniszczeniu na skutek erozji oraz niewłaściwego utrzymania i braku konserwacji. Jest on obecnie wpisany na listę stu najbardziej zagrożonych zniszczeniem zabytków świata.